Varret e atyre qe na dhane gjakun e kuq
Dhe djepet e foshnjave lyer me gjak,
Kokat pa trupa dhe trupat pa koke
Qe kerkojne varre te prehen ne paqe.
Qerret e mbushura me te pameshirshem
Qe shembin djepet,
Qe mbjedhin kufoma ne token çame,
Qe rrembejne bijat e reja dhe pasi i perdhunojne
Ja presin duart dhe i hedhin para shtepise se nenes,
Qe ta tmerrojne zemren e nenes se shkrete.
Dhe kur babai merr pushken te ringjalli
Nderin e bijes se tij dhe te tokes çame,
Ata i zene pusi dhe e vrasin pabesisht.
Kur nena varros baba e bije me nje dore,
Dhe me doren tjeter tund djepin e foshnjes jetim,
lotet dhe ankthi i saj i gezonin greket e urryer.
Foshnja ne djep ulerinte nga tmerri
Se djepin e foshnjes nga varri i babait
E ndanin veç lotet e nenes,
ku deshem djepet duam dhe varret.
Te embla ishin djepet si qumeshti i nenave tona,
Se ato ishin keshtjella muslimanesh
Qe u fusnin tmerrin e friken barbareve greke.
Nje ankth me gryen zemren o Zot,
Valle ku i kane gjetur lotet nenat tona
Per te qare gjithe ato tmerre ?
Dhe varret e shenjta qe jane shtepi martiresh
Qe prehin eshtrat e atyre qe na hapen syte,
Ato varre qe tani i kemi aq larg dhe smund ti shohim
Ku deshem djepet duam dhe varret.
SHKRUAN : abedin rakipi
