Çdo hap i valles te largonte nga vdekja,
sikur te ishte valle qe i dehi mendjet e tyre,
Osman i tokes çame shkruar ne zemra,
qe tunde dheun me vallen e shpetimit.
Erdhe ti Osman si shqiponje ne male,
Te jetoje ne zemrat tona Cameria e madhe,
Kapedan o Osman çami, pushka jote plot barut
s'tu tremb syri nga dushmani as nga plumbi si di vete,
doren dhe koburen tende e mburrte gjithe Cameria.
Kush ben gjurulldi me valle
Osman trimi famemadhi,
kush mbledh popullin ne mejdan
hallall qumeshti i nenes Osman,
ka nje bir trim Cameria
qe rreh malet me pushke ne krah.
Ja mllefose zemrat ti me vallen tende,
i shastise, i mahnite edhe i terbove fare,
sa milet u mblodh Osman diten qe ti hodhe valle.
Seç te mbyten lotet ty kur hidhje valle çame
kijamet u be vatani, ju drodh dora dhe xhelatit,
Osman Take Cameria po e pret vdekjen me valle.
Ngel pashai me goje hapur edhe si beson dot sive,
thote me vete çben vaki, ç'arnaut na qenka ki
do vdese edhe hedh valle njesoj sikur do ringjallet.
Porsi flutur , si shqiponje fluturonje ti me valle
sa e trembe edhe vdekjen edhe e zbrapse fare,
se sja kishe friken vdekjes, ja kalle daten me valle.
Puth flamure, e puth Kurane ,
puth nenen edhe babane,
sa lezet i shtronje lotet me valle e me shami,
qan per vatan derezine edhe qan per Cameri.
Ç'britme e madhe mor Osman
e turperove dhe pashane,
e skuqe e nxive fare sa i tha edhe xhelatit
zhduku horr se me zu turpi ,
se Osman Take Camerine e do populli te gjalle.
SHKRUAN :ABEDIN RAKIPI
